Strona poświęcona filmom o tematyce cyrkowej, które w większości znajdują się
w naszej filmotece, ale cały czas poszukujemy tych nieznanych, nowych dla nas.
1.CIRQUE DU SOLEIL - ALEGRIA [DVD]
Opis filmu
Historia o miłości mima ulicznego i
pięknej śpiewaczki jest pretekstem do pokazania niesamowitej sztuki cyrkowej.
Aktorzy grający w filmie na co dzień występują w słynnym "Cirque de
soleil" - znanym ze swoich niewiarygodnych przedstawień - połączenia dźwięku,
światła i ruchu. Film, chociaż w części ma oddać magię tych wielkich
przedstawień.
"Opuszczone dziś miasteczko cyrkowe w Julinku. Kilka lat temu został rozwiązany cyrk stały i istniejąca przez długie lata szkoła cyrkowa, znana w całym świecie ze znakomitego przygotowania artystów we wszystkich dziedzinach tej niezwykłej sztuki. Pani Danusia, bohaterka reportażu, również pracowała w cyrku: przez 26 lat była treserką gołębi, których kilka do dziś hoduje i traktuje z wielką miłością. Występowała na arenie w kolorowych, błyszczących cekinami sukniach, eleganckich pantofelkach. Stroje nadal przechowuje na pamiątkę, choć w większość sukien już się nie mieści. Przybyło lat i kilogramów. Ale czasami tak miło powspominać - z koleżanką Anią, niegdyś akrobatką - dawne czasy i pobawić się przymierzaniem kreacji. Jak na rasową cyrkówkę przystało, Danusia mieszka w wozie cyrkowym zaadaptowanym do celów mieszkalnych, a na terenie zamkniętej już bazy cyrkowej w Julinku prowadzi bar. Jego bywalcy to głównie bezrobotni dziś artyści i pracownicy techniczni cyrku: akrobaci, treserzy zwierząt, klowni, ale i oświetleniowcy czy mechanicy. Bez cyrku trudno im żyć: wybierali tę pracę z pasji, żądzy przygody, miłości do ryzyka. Pociągała ich arena, światła jupiterów, rozgrzewał zachwyt widowni. Teraz niepotrzebni, postarzali, zapomniani mogą tylko wspominać czasy świetności, topić w kuflach piwa tęsknotę za przeszłością. Na szczęście, tryskająca energią, optymizmem i humorem Danusia zawsze obdarzy ich miłym słowem, nakarmi, napoi, rozbawi. W gronie kolegów weselej, czas szybciej płynie. Bo tylko wspomnień i czasu już im teraz nie brakuje. A cyrku tak bardzo żal."
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=4218714
"Zawód artysty cyrkowego jest zawodem, który daje człowiekowi poczucie wolności, gdyż człowiek jedzie tam, gdzie pozwala mu jego klasa, umiejętności, kontakty - opowiada przed kamerą dyrektor cyrku"Bojaro". - Ale przestaliśmy być komukolwiek potrzebni, więc radzimy sobie sami, występując na małych podwórkach, organizując wszystko własnym sumptem". Ze smutkiem przyznaje, że zainteresowanie cyrkiem maleje, nawet dzieci nie reagują już entuzjazmem na wieść, że cyrk przyjechał. A dorośli cynicznie odpowiadają, że "cyrk to mają w domu". A jeszcze w latach 70. przyjazd trupy był świętem, wozy cyrkowe z trudem sunęły ulicami pełnymi ciekawskich. Dziś ludzie nawet nie zwracają uwagi na kolorowy tabor albo reagują niechęcią, że rozbija się w pobliżu, bo to oznacza hałas i zamieszanie. W trudnych czasach cyrki muszą więc walczyć o klienta. Zdzierają zatem plakaty konkurencji, oszukują ludzi wmawiając im, że przedstawienia rywali odwołano, podkupują sobie artystów.
Zmienił się również status artysty cyrkowego: w dawnych dobrych czasach to był ktoś, a jego jedynym zadaniem był udany występ. Dziś musi pomagać przy stawianiu namiotu, areny, garderoby. Na próby już nie starcza czasu ani sił. Artyści cyrkowi chwalą sobie dawne czasy także dlatego, że cyrki były wtedy państwowe. Oni sami nie musieli się troszczyć o finanse, sprzedaż biletów, mieli zapewnione emerytury. "Obecnie - mówi dyrektor, który przez dwadzieścia parę lat był linoskoczkiem - moje życie nie różni się od życia linoskoczka. Nadal muszę balansować: spadnę nie spadnę, zagramy - nie zagramy". Dlatego przedstawienia są coraz skromniejsze: kiedyś na arenie występowało jednego wieczoru 30 - 40 artystów. Dzisiaj dziesięciu to już bogaty program. I najlepiej, jeśli każdy z nich potrafi wykonać kilka numerów. Ścisła specjalizacja nie jest mile widziana, podobnie jak wysokie oczekiwania finansowe. Drogich artystów zastąpili Rosjanie pracujący nawet za jedną czwartą stawki, jakiej żądali Polacy. Tyle że Rosjanie szybko wyjechali stąd na Zachód i nagle powstała luka.
Cyrkowcy to specyficzny gatunek ludzi: zawsze w drodze. Jedni to lubią, bo życie wtedy ciekawsze, stale poznaje się nowych ludzi, a każdy dzień przynosi jakieś niespodzianki. Ale z drugiej strony to bardzo niepewny kawałek chleba. Dlatego coraz trudniej znaleźć chętnych do pracy w cyrku: nie tylko na arenie, ale i na zapleczu. Rekrutacja w noclegowniach załatwia sprawę tylko do pierwszej wypłaty, kiedy to nowo zatrudniony pracownik najczęśąciej "odpływa" w siną dal.
W zawodzie pozostają tylko zapaleńcy, tacy, którzy bez cyrku żyć nie mogą. Chociaż czasami mówią sobie, że rzucą to wszystko, osiądą gdzieś, żeby żyć jak ludzie, to potem znów ruszają w drogę. Ale w kolejnej miejscowości spotyka trupę "Bojaro" wyjątkowo przykra sytuacja. Zjawia się tylko dwudziestu paru widzów, wygląda na to, że spektakl trzeba będzie odwołać. Ale jak to powiedzieć dzieciom, które już zasiadły na widowni? Więc może jednak dać występ? [TVP"
2."U DANUSI"
Film dokumentalny Ewy Borzęckiej
http://www.arturzurawski.com/films/documentary/u-danusi/
"Tytułowa Danusia to główna bohaterka filmu i
zarazem nazwa baru, który prowadzi. Tutaj spotykają się m.in. byli
cyrkowcy z bazy cyrkowej w Julinku - niegdyś znakomitej i utytułowanej
na świecie szkoły cyrkowej. Bar "U Danusi" jest miejscem, gdzie wspomina
się dawne czasy świetności cyrku i tęskni się za przeszłością.
REKLAMA
Borzęcka pokazuje w najnowszym filmie
nietuzinkowych ludzi, np. 60-letnią panią Krysię, byłą treserkę
tygrysów, która ciągle jeszcze próbuje zrobić szpagat..."
http://film.onet.pl/wiadomosci/u-danusi-ale-ewy-borzeckiej/2pfl8
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2002
- Barwny. 58 min.
"Opuszczone dziś miasteczko cyrkowe w Julinku. Kilka lat temu został rozwiązany cyrk stały i istniejąca przez długie lata szkoła cyrkowa, znana w całym świecie ze znakomitego przygotowania artystów we wszystkich dziedzinach tej niezwykłej sztuki. Pani Danusia, bohaterka reportażu, również pracowała w cyrku: przez 26 lat była treserką gołębi, których kilka do dziś hoduje i traktuje z wielką miłością. Występowała na arenie w kolorowych, błyszczących cekinami sukniach, eleganckich pantofelkach. Stroje nadal przechowuje na pamiątkę, choć w większość sukien już się nie mieści. Przybyło lat i kilogramów. Ale czasami tak miło powspominać - z koleżanką Anią, niegdyś akrobatką - dawne czasy i pobawić się przymierzaniem kreacji. Jak na rasową cyrkówkę przystało, Danusia mieszka w wozie cyrkowym zaadaptowanym do celów mieszkalnych, a na terenie zamkniętej już bazy cyrkowej w Julinku prowadzi bar. Jego bywalcy to głównie bezrobotni dziś artyści i pracownicy techniczni cyrku: akrobaci, treserzy zwierząt, klowni, ale i oświetleniowcy czy mechanicy. Bez cyrku trudno im żyć: wybierali tę pracę z pasji, żądzy przygody, miłości do ryzyka. Pociągała ich arena, światła jupiterów, rozgrzewał zachwyt widowni. Teraz niepotrzebni, postarzali, zapomniani mogą tylko wspominać czasy świetności, topić w kuflach piwa tęsknotę za przeszłością. Na szczęście, tryskająca energią, optymizmem i humorem Danusia zawsze obdarzy ich miłym słowem, nakarmi, napoi, rozbawi. W gronie kolegów weselej, czas szybciej płynie. Bo tylko wspomnień i czasu już im teraz nie brakuje. A cyrku tak bardzo żal."
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=4218714
4.CYRK ZE ZŁAMANYM SERCEM
- Film dokumentalny
- Produkcja:Polska
- Rok produkcji:2009
- Barwny. 52 min.
"Zawód artysty cyrkowego jest zawodem, który daje człowiekowi poczucie wolności, gdyż człowiek jedzie tam, gdzie pozwala mu jego klasa, umiejętności, kontakty - opowiada przed kamerą dyrektor cyrku"Bojaro". - Ale przestaliśmy być komukolwiek potrzebni, więc radzimy sobie sami, występując na małych podwórkach, organizując wszystko własnym sumptem". Ze smutkiem przyznaje, że zainteresowanie cyrkiem maleje, nawet dzieci nie reagują już entuzjazmem na wieść, że cyrk przyjechał. A dorośli cynicznie odpowiadają, że "cyrk to mają w domu". A jeszcze w latach 70. przyjazd trupy był świętem, wozy cyrkowe z trudem sunęły ulicami pełnymi ciekawskich. Dziś ludzie nawet nie zwracają uwagi na kolorowy tabor albo reagują niechęcią, że rozbija się w pobliżu, bo to oznacza hałas i zamieszanie. W trudnych czasach cyrki muszą więc walczyć o klienta. Zdzierają zatem plakaty konkurencji, oszukują ludzi wmawiając im, że przedstawienia rywali odwołano, podkupują sobie artystów.
Zmienił się również status artysty cyrkowego: w dawnych dobrych czasach to był ktoś, a jego jedynym zadaniem był udany występ. Dziś musi pomagać przy stawianiu namiotu, areny, garderoby. Na próby już nie starcza czasu ani sił. Artyści cyrkowi chwalą sobie dawne czasy także dlatego, że cyrki były wtedy państwowe. Oni sami nie musieli się troszczyć o finanse, sprzedaż biletów, mieli zapewnione emerytury. "Obecnie - mówi dyrektor, który przez dwadzieścia parę lat był linoskoczkiem - moje życie nie różni się od życia linoskoczka. Nadal muszę balansować: spadnę nie spadnę, zagramy - nie zagramy". Dlatego przedstawienia są coraz skromniejsze: kiedyś na arenie występowało jednego wieczoru 30 - 40 artystów. Dzisiaj dziesięciu to już bogaty program. I najlepiej, jeśli każdy z nich potrafi wykonać kilka numerów. Ścisła specjalizacja nie jest mile widziana, podobnie jak wysokie oczekiwania finansowe. Drogich artystów zastąpili Rosjanie pracujący nawet za jedną czwartą stawki, jakiej żądali Polacy. Tyle że Rosjanie szybko wyjechali stąd na Zachód i nagle powstała luka.
Cyrkowcy to specyficzny gatunek ludzi: zawsze w drodze. Jedni to lubią, bo życie wtedy ciekawsze, stale poznaje się nowych ludzi, a każdy dzień przynosi jakieś niespodzianki. Ale z drugiej strony to bardzo niepewny kawałek chleba. Dlatego coraz trudniej znaleźć chętnych do pracy w cyrku: nie tylko na arenie, ale i na zapleczu. Rekrutacja w noclegowniach załatwia sprawę tylko do pierwszej wypłaty, kiedy to nowo zatrudniony pracownik najczęśąciej "odpływa" w siną dal.
W zawodzie pozostają tylko zapaleńcy, tacy, którzy bez cyrku żyć nie mogą. Chociaż czasami mówią sobie, że rzucą to wszystko, osiądą gdzieś, żeby żyć jak ludzie, to potem znów ruszają w drogę. Ale w kolejnej miejscowości spotyka trupę "Bojaro" wyjątkowo przykra sytuacja. Zjawia się tylko dwudziestu paru widzów, wygląda na to, że spektakl trzeba będzie odwołać. Ale jak to powiedzieć dzieciom, które już zasiadły na widowni? Więc może jednak dać występ? [TVP"
Reżyseria: Marek Tomasz Pawłowskki
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=4223515
http://www.youtube.com/watch?v=XvdMIWykq30
CHOCOLAT
rok produkcji: 2016
czas trwania:1 godz. 59 min.
reżyseria: Roschdy Zen
scenariusz: Cyril Gery, Oliver Gorce
CHOCOLAT-Najbardziej znany klaun we Francji na przełomie XIX i XX wieku!
"Gwiazda uwielbianych na całym świecie „Nietykalnych” Omar Sy - w
pełnej wzruszeń i humoru prawdziwej historii o niezwykłym artyście,
pierwszym czarnoskórym artyście cyrkowym we Francji.! Chocolat był
artystą, któremu wbrew przeciwnościom losu i stereotypom udało się
zrobić karierę w Paryżu i zostać najbardziej znanym klaunem we Francji
na przełomie XIX i XX wieku. Sukces odniósł u boku gwiazdy cyrku o
pseudonimie „Footit” (James Thierée). Skecze, które wspólnie wymyślili,
odtwarzane są do dziś."
WIELKI POWRÓT
Gorąco polecam!
"FILMBOX FAMILY
Data emisji 2018-02-06 21:00 - 22:25
Gatunek film, Komedia
Czas trwania 01:25:00
Tytuł oryginalny Little Big Top
Produkcja USA
Reżyseria Ward Roberts
Obsada Sid Haig, Richard Riehle, Hollis Resnik, Mel England, Jacob Zachar, Travis Betz
Seymour Smiles to były klaun, którego rodzina od zawsze pracowała w
cyrku. Starzejący się już mężczyzna nie czuje się jednak już takim
zabawnym, jak za swoich dawnych czasów. Seymour decyduje się na powrót
do swojego rodzinnego miasteczka, by spędzić resztę życia w samotności.
Jego plany zostają jednak przerwane, kiedy mężczyzna spotyka swojego
przyjaciela z dzieciństwa, Bob'a, który namawia Smiles'a aby ten wstąpił
do lokalnej grupy klaunów amatorów."
https://ncplusgo.pl/Collection/Asset?codename=wielki-powrot-1
ILUZJA
https://ncplusgo.pl/Collection/Asset?codename=wielki-powrot-1
ILUZJA
Gwiazdorska obsada (Jesse Eisenberg, Mark Ruffalo, Woody Harrelson,
Morgan Freeman, Michael Caine, Isla Fisher) w efektownym thrillerze,
którego porywająca akcja i niezwykłe efekty wizualne sprawiają, że
niewiarygodne staje się prawdą.
Czwórka utalentowanych, obdarzonych wyjątkowymi umiejętnościami iluzjonistów zadziwia międzynarodową publiczność serią odważnych i oryginalnych napadów rabunkowych, które odbywają się… w trakcie ich przedstawień. Bohaterowie ściągają tym samym na siebie uwagę agentów FBI oraz Interpolu, a także zainteresowanie słynnego demaskatora wszelakich sztuczek magicznych. Nikt jednak nie zdaje sobie sprawy, że Czterej Jeźdźcy, bowiem tak zwie się grupa, realizują przy okazji swoje ukryte cele, wyprzedzając wszystkich, łącznie z publicznością, co najmniej o kilka kroków. Pozostaje nurtujące pytanie: czy iluzjonistom pomaga ktoś z zewnątrz, czy może ich sztuczki nie są sztuczkami, lecz… prawdziwą magią?
ILUZJONISTA
Eisenheim (Edward Norton), człowiek znikąd wystawia w Wiedniu zdumiewające magiczne spektakle. Swoją pracą przykuwa uwagę pretendenta do tronu – Księcia Leopolda. Pewien, że iluzjonista jest jedynie mistrzem konfabulacji i oszustem, Książę zjawia się na jednym z przedstawień mężczyzny celem zdemaskowania jego występu. By osiągnąć cel wysyła na scenę swoją narzeczoną Sophie (Jessica Biel: Siódme niebo, Elizabethtown). Rozpoczyna się wielka potyczka pomiędzy iluzją a rzeczywistością. Czy talent magika wystarczy by przekroczyć granicę między życiem i śmiercią?
NIEWIARYGODNY BURT WONDERSTONE
Doskonała komedia w gwiazdorskiej obsadzie. Historia rywalizacji dwóch
najpopularniejszych w Las Vegas magików - Burta Wonderstonea (Steve Carell) i Antona Marveltona (Steve Buscemi).
Słynni iluzjoniści przez lata podbijali Las Vegas, zarabiając miliony
na swoich sztuczkach. Do czasu aż na ich drodze pojawił się nowy
ulubieniec tłumów, magik Steva Graya (Jim Carrey)… Poza królami komedii w filmie występują: Olivia Wilde, James Gandolfini oraz Alan Arkin.
APASSIONATA
Czwórka utalentowanych, obdarzonych wyjątkowymi umiejętnościami iluzjonistów zadziwia międzynarodową publiczność serią odważnych i oryginalnych napadów rabunkowych, które odbywają się… w trakcie ich przedstawień. Bohaterowie ściągają tym samym na siebie uwagę agentów FBI oraz Interpolu, a także zainteresowanie słynnego demaskatora wszelakich sztuczek magicznych. Nikt jednak nie zdaje sobie sprawy, że Czterej Jeźdźcy, bowiem tak zwie się grupa, realizują przy okazji swoje ukryte cele, wyprzedzając wszystkich, łącznie z publicznością, co najmniej o kilka kroków. Pozostaje nurtujące pytanie: czy iluzjonistom pomaga ktoś z zewnątrz, czy może ich sztuczki nie są sztuczkami, lecz… prawdziwą magią?
ILUZJONISTA
Eisenheim (Edward Norton), człowiek znikąd wystawia w Wiedniu zdumiewające magiczne spektakle. Swoją pracą przykuwa uwagę pretendenta do tronu – Księcia Leopolda. Pewien, że iluzjonista jest jedynie mistrzem konfabulacji i oszustem, Książę zjawia się na jednym z przedstawień mężczyzny celem zdemaskowania jego występu. By osiągnąć cel wysyła na scenę swoją narzeczoną Sophie (Jessica Biel: Siódme niebo, Elizabethtown). Rozpoczyna się wielka potyczka pomiędzy iluzją a rzeczywistością. Czy talent magika wystarczy by przekroczyć granicę między życiem i śmiercią?
NIEWIARYGODNY BURT WONDERSTONE
APASSIONATA
APASSIONATA
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz